افتادگی دریچه میترال چیست؟
افتادگی دریچه میترال یا Mitral Valve Prolapse (MVP) یکی از شایع ترین مشکلات دریچهای قلب است که در آن، یکی از لُف های دریچه میترال که بین دهلیز چپ و بطن چپ قلب قرار دارد، بهجای بسته شدن کامل، به سمت دهلیز چپ برمیگردد یا برآمده میشود. این وضعیت میتواند باعث نشت مقدار کمی خون (بازگشت خون یا Regurgitation) به سمت دهلیز شود.
علائم افتادگی دریچه میترال
بسیاری از افراد مبتلا به پرولاپس دریچه میترال علائمی ندارند و بیماری آنها در بررسیهای تصادفی کشف میشود. با این حال، برخی علائم شایع عبارتاند از:
- تپش قلب یا ضربان نامنظم
- درد قفسه سینه (غیرمرتبط با فعالیت)
- تنگی نفس، بهویژه هنگام دراز کشیدن یا فعالیت
- احساس خستگی مزمن
- سرگیجه یا غش (در موارد نادر)
علت های افتادگی دریچه میترال
علت اصلی افتادگی دریچه میترال معمولاً ناشی از ضعف بافتی دریچه یا کشیدگی رباط های نگهدارنده آن است. این وضعیت میتواند ارثی باشد و در برخی موارد با سندرم هایی مانند سندرم مارفان همراه است. دیگر عوامل مؤثر عبارتاند از:
- سابقه خانوادگی MVP
- اختلالات بافت همبند
- بیماریهای قلبی زمینهای
راه های تشخیص افتادگی دریچه میترال
تشخیص این بیماری معمولاً توسط متخصص قلب و با استفاده از ابزارهای زیر انجام میشود:
- گوش دادن با استتوسکوپ: شنیدن صدای کلیک میدسیستولیک یا سوفل سیستولیک
- اکوکاردیوگرافی: دقیقترین روش تشخیص که در آن ساختار و حرکت دریچه میترال بررسی میشود
- اکوکاردیوگرافی از راه مری: در موارد خاص جهت دقت بالاتر
- نوار قلب (ECG): برای بررسی ضربان قلب و اختلالات احتمالی
درمان افتادگی دریچه میترال
درمان این بیماری به شدت علائم و میزان بازگشت خون بستگی دارد. روشهای درمان شامل:
- درمان دارویی: شامل بتابلوکرها برای کنترل تپش قلب، داروهای ضد اضطراب یا داروهای ضد انعقاد در صورت وجود فیبریلاسیون دهلیزی
- تغییر سبک زندگی: کاهش مصرف کافئین، استرس و ورزشهای سنگین (در موارد علامتدار)
- جراحی: در موارد شدید که بازگشت خون قابل توجه باشد، ممکن است نیاز به ترمیم یا تعویض دریچه باشد
آیا افتادگی دریچه میترال خطرناک است؟
در بیشتر موارد، MVP یک بیماری خوشخیم است و بدون ایجاد مشکلات جدی پیش می رود. اما در برخی افراد، ممکن است باعث عوارضی مانند آریتمی های قلبی یا نارسایی قلبی شود. پیگیری منظم توسط پزشک قلب ضروری است.
افتادگی دریچه میترال یک بیماری قلبی نسبتاً شایع است که معمولاً بدون علامت و خوش خیم است. با تشخیص زودهنگام و مراقبت مناسب، اکثر بیماران زندگی طبیعی خواهند داشت. اما در موارد پیشرفته، درمان جدی تر مانند جراحی ممکن است لازم باشد.